اختلال عاطفی فصلی
اختلال عاطفی فصلی یک وضعیت سلامت روان است که با تغییر فصل ها ایجاد می شود. این وضعیت زیر مجموعه ای از اختلال افسردگی اساسی و اختلال دو قطبی است. اختلال افسردگی عمده با ناراحتی طولانی و عدم علاقه عمومی مشخص می شود ، در حالی که اختلال دو قطبی با اپیزودهای افسردگی مشابه متناوب با دوره هایی از انرژی و فعالیت غیرطبیعی بالا (هیپومانیا یا شیدایی) مشخص می شود. افراد مبتلا به اختلال عاطفی فصلی فقط در ماههای خاصی از سال علائم و نشانه هایی از اختلال افسردگی عمده یا اختلال دو قطبی دارند. اختلال افسردگی عمده بیشتر از اختلال دو قطبی در بین مبتلایان به اختلال عاطفی فصلی است. این شرایط معمولاً در دهه بیست یا سی سالگی فرد شروع می شود.
علائم و نشانه هایی که در دوره های افسردگی در افراد مبتلا به اختلال عاطفی فصلی رخ می دهد ، مشابه علائم افسردگی عمده از جمله از دست دادن علاقه یا لذت بردن از فعالیت ها ، کاهش انرژی ، خلق و خوی افسرده و اعتماد به نفس پایین است. در بیشتر افراد مبتلا به اختلال عاطفی فصلی ، افسردگی و سایر خصوصیات در ماه های پاییز و زمستان ظاهر می شود و در ماه های بهار و تابستان فروکش می کند. در این افراد ، علائم اضافی اغلب شامل افزایش وزن به دلیل افزایش هوس های کربوهیدرات ها و افزایش خواب (هایپرسومنیا) است. افراد مبتلا به اختلال دو قطبی اساسی به طور معمول دارای قسمتهای متناوب افسردگی در ماه های پاییز و زمستان و شیدایی در ماه های بهار و تابستان هستند.